Na mijn scheiding 9 jaar geleden besloot ik om in mijn ééntje, met een tentje en bepakking achterop, naar Zuid-Frankrijk te fietsen over prachtige groene wegen en aan de hand van een plan.
Mijn intentie op dat moment: ervaren of ik makkelijk alléén kan zijn in een vreemde omgeving en dan ook echt kan genieten van mijn tocht.
Veel mensen maken een dergelijke pelgrimstocht om zichzelf tegen te komen. Nu kwam ik mezelf inderdaad tegen, maar dan in positieve zin. De onbezorgde spontane Yvonne (vroeger Yvonneke) was vanaf het eerste uur op mijn fiets aanwezig en het was magisch kan ik je vertellen. Geen lastige hersenspinsels meer, geen verkramping, geen aanpassingen naar anderen en geen circustoeren om alle bordjes in de lucht te houden. Daarentegen hoefde ik alleen mijn pedalen rond te trappen van A naar B en werden mijn zintuigen, door de prachtige geurende en bruisende natuur, uitgenodigd om zich open te stellen. Mijn hart maakte regelmatig een sprong van blijdschap en ik kreeg weer sterretjes in mijn ogen. Ik voelde mij een vrouw van de wereld zonder veel luxe onderweg of erkenning van buitenaf. Ik kon zelf bepalen wanneer ik rust nam, wanneer ik lekker lang door wilde fietsen of wanneer ik contact zocht met plaatselijke bevolking of andere fietsers. Ook kon ik om mezelf lachen als ik een keer de verkeerde weg was ingeslagen, daardoor kilometers aan het omfietsen was, om dan later weer op de geplande route terug te komen. En soms waren er ook tranen van ontroering om de verbinding die ik voelde met de prachtige natuur, met mezelf en in mijn ontmoetingen onderweg.
Ik dacht en voelde heel sterk: als dit zo goed voelt waarom blijf ik niet de rest van mijn leven doorfietsen? Ik fiets de hele wereld rond! Maar het liep anders. Plotseling kwam er een nieuw inzicht, een prachtige lichtstraal, die de rest van mijn leven en loopbaan extra glans zou geven.
Hoe kan het zijn dat ik tijdens mijn gehele tocht zo blij en vrij kan zijn, maar in mijn dagelijkse (werk)relaties soms in een kramp terecht kom?
Een mooie vraag, maar mijn antwoord daarop was nog mooier. In eerdere opleidingen, op gebied van persoonlijke & professionele ontwikkeling, werd ik mij al bewust van de invloed van aangeleerde gedragspatronen en verstrikkingen uit ons familiesysteem op nieuwe (werk)relaties verder in ons leven. Aangepast en soms krampachtige gedragspatronen om aandacht en erkenning te krijgen en mogelijke afwijzing niet toe te laten, zoals mijn best doen, harmonie nastreven, zorgen voor de ander, sterk zijn en de beste willen zijn. Ja, zo heb ik het inderdaad altijd gedaan. “Maar waar waren deze oude maskers nu ineens gebleven?” Natuurlijk, ze waren er nog wel maar ze hoefden in deze natuurlijke omgeving met alle tijd en ruimte en zonder verwachtingen niet in actie te komen. Ik kon helemaal mijn natuurlijke zelf zijn. Hoe zou het zijn als ik deze natuurlijke ‘Uit de Plooi’ staat van ontspanning op ieder gewenst moment bij mezelf zou kunnen oproepen en met name in relatie tot anderen in mijn werkomgeving? Zou ik mezelf dat toe kunnen staan? En hoe zouden anderen daarop reageren?
‘Uit de Plooi’ werken en leven
Ik realiseerde vanuit dit mooie inzicht dat ik niet in mijn ééntje de wereld rond hoefde te fietsen om mezelf goed te blijven voelen. maar juist dit ‘Uit de Plooi’ gevoel mocht toelaten op alle andere momenten in mijn persoonlijke en professionele leven. Dat ik ook daar kon beginnen met leven in relatie tot en onder toeziend oog van anderen! Vanaf nu wilde ik mezelf laten zien en horen zoals ook de bomen, dieren en mensen onderweg mij hadden meegemaakt! Niet mijn maskers maar mijn hart wilde ik voortaan aan het woord laten. Mezelf insluiten als mens en als deelnemer, met name in mijn professionele rol als trainer en coach binnen organisaties. Sterker nog, ik zou dan zo in mijn kracht staan en plezier ervaren dat ook een nieuwe partner, kinderen, werkrelaties en deelnemers in trainingen hier positieve gevolgen van zouden ondervinden. Ik zou op een moment dat het ‘Uit de Plooi’ gevoel onder spanning zou komen te staan bewust kunnen reageren vanuit de autonome volwassen Yvonne. Ik zou door begrenzing, uiting van gevoelens en gedachten en verbindende communicatie terug kunnen komen in het goede ‘Uit de Plooi’ gevoel.
Tot slot: mijn eerste solo-fietstocht startte met de intentie om te ervaren of ik ‘alleen zou kunnen genieten’ en eindigde met het inzicht om mijn eigenheid in verbinding met anderen te mogen beleven!
Ben je door mijn ervaringen en inzichten geïnspireerd en wil jij ook ervaren hoe je oude verkrampingen achter je kan laten door meer ‘Uit de Plooi’ te leven en te werken?
Geef dan jezelf het ‘Uit de Plooi’ programma voor professionals cadeau. Met een groep van 6-8 deelnemers gaan we de prachtige natuur van de Vogezen in en krijg je aan de hand van nieuwe ervaringen, (zelf)reflectie en groupcouncils een diepere bewustwording van jouw verstrikkingen, plek en verlangens in jouw (professionele) leven. Het volgende programma start van 13 t/m 18 juni 2022 in de Vogezen.
Meer informatie vind je op www.yvonnelips.nl of download hier onder de brochure van het Uit de Plooi Programma
